Door het werk van mijn vader kwam ik al heel vroeg in mijn jeugd in contact met heel wat kinderen die het thuis niet zo makkelijk hadden . Stuk voor stuk waren dit kinderen net als ik met hun eigen dromen met hun eigen plannen dat ze wilden realiseren. Op 10 jarige leeftijd kreeg ik toestemming om bepaalde plannen te helpen uit te werken. Maar ik moest het zelf uitzoeken hoe ik het voor elkaar zou krijgen. Ik begon te babysitten voor een financieel steuntje, ik leerde timmeren, zagen, vijzen, slijpen, solderen, experimenteerde met elektriciteit ,... Samen met een groepje kinderen werkten we onze plannen uit. Het plezier dat we eraan beleefden was onbeschrijfelijk. Mijn passie was geboren: Ik wou de stem zijn van kinderen, hun dromen in de mate van het mogelijke realiseren, zorgen voor ieder kind.
De dromen die ik als kind realiseerde hield ook soms heel wat kattenkwaad in. Zo heb ik op school leren sloten veranderen, deuren los te vijzen, om in de klassen binnen te kunnen. Radio's open gevezen omdat ze naar onze zin steeds te stil moest staan,... En vooral het bel gerinkel van onze thuistelefoon uitgeschakeld om er zeker van te zijn dat ze mijn ouders niet op de hoogte brachten van ons kattenkwaad. Toen één van de scholen mijn kattenkwaad ontdekte kreeg ik een fantastische straf : ik moest onder de middag de werkmannen gaan meehelpen om alles te repareren wat de leerlingen kapot maakten , lavabo's ontstoppen , ruiten vervangen , nieuwe lampen plaatsen, kasten maken ,...
Ik kreeg respect voor de school en zag wat wij als leerlingen aanrichtten. Later kreeg ik op die school een praktische cursus elektriciteit aangeboden onder de middag, ik leerde de gevaren kennen, hoe parallel stroom, serie stroom werkte , hoe je een lamp kom doen branden , een bel ,... Op die korte tijd dat ik daar op school was heb ik enorm veel geleerd.
In 1996 heeft mijn oudste kind op 23 maand een zwaar verkeersongeluk meegemaakt , in september 97 startte ze haar school loopbaan in het gewone onderwijs, ondanks heel wat motorische beperkingen , ik bleef op school om haar te begeleiden, aanpassingen die nodig waren te verwezenlijken. Steeds meer ontdekte ik dat andere kinderen en leerkrachten hier en daar wat hulp konden gebruiken, en naarmate mijn oudste dochter zelfstandiger werd zette ik me meer en meer in voor gans de school
Zo ben ik gekomen om mij in te zetten voor scholen, om daar de dromen van kinderen waar te maken, om de leerkrachten, de school bij te staan bij het realiseren van bepaalde plannen. Om zo dat tikkeltje extra te verwezenlijken
Heel wat scholen hebben al van mijn inzet kunnen genieten en kunnen dat nog steeds.
ik zette me in via het oudercomité, de ouderraad of via vrienden die ik er kende.
Sinds 1 september 2012 gaan mijn kinderen naar basisschool Hunnegem , Gasthuisstraat 98 te Geraardsbergen, en probeer ik daar dromen waar te maken. Vanaf dag één ben ben ik lid geworden van de ouderraad . Na een tijdje merkte ik dat de visie van de ouderraad niet strookte met mijn visie : De ouderraad was vooral gefixeerd op inspraak en evalueren van de activiteiten . Terwijl ik wou gaan naar ondersteuning en bijstaan van de leerkrachten , dromen helpen waarmaken , dat tikkeltje extra bieden zonder druk te leggen op de leerkrachten, de school kleurrijk maken, via de noden van de school naar oplossingen helpen zoeken.Zoals ik jaren in SLZ had gedaan. Stilletjes aan werkte ik daar mijn eigen visie uit, begon ik mijn droom te realiseren. Zo zijn "de hunnegemse vrienden", van droom tot realisatie tot leven geroepen.
Al vlug kreeg ik van de kinderen, de leerkrachten en de directie de naam Mama Conny toegewezen, gewoon omdat voor mij, ieder kind telt. De dromen die ik realiseerde begon ik te bundelen , deze website is sindsdien ontstaan , en in maart 2014 echt online gegaan . Tot mei 2014 stond ik alleen in voor de hunnegemse vrienden. Af en toe kwam er me een ouder helpen. Steeds meer ouders vroegen me om er een echte groep van te maken waar ze lid konden van worden. In het begin was ik er nog niet echt klaar voor , maar toen in juli 2014 bij mij het noodlot toesloeg had ik geen keus meer: Er werd uitgezaaide kanker ontdekt, met een prognose van 4 maanden als de therapie niet zou aanslaan, genezen was niet meer mogelijk. In een sneltempo kwamen er overleggen met de directie , schoolbestuur en enkel ouders . In september 2014 zouden we starten als groep . Op 1 september werd onze boot ingehuldigd en ontstond het idee van de kapitein met zijn ( hulp)matrozen . Sindsdien zijn er heel wat (hulp)matrozen bijgekomen. Gelukkig heeft mijn chemo zijn werk gedaan en is mijn prognose verlegd naar enkele jaren, kan ik me nog steeds inzetten voor de school en kan ik de hunnegemse vrienden verder uitbouwen.
Regelmatig krijg ik nu ook aanvragen van ouders, vrienden of leerkrachten buiten de basisschool hunnegem, soms ver over de landgrenzen heen, die een ongeneselijk ziek kind hebben, waarvan het kind een zwaar ongeluk heeft meegemaakt ,... Om met hen een droom te helpen realiseren. Vandaar dat ik nu ook onlangs de site " de hunnegemse vrienden kinderdromen" heb in het leven geroepen. Mijn prioriteit blijft echter uitgaan naar de school die mijn hart gestolen heeft.
Al de projecten , binnen of buiten de school , wil ik kosteloos realiseren. Daarom ben ik genoodzaakt om te rekenen op sponsors, om af en toe een activiteit te organiseren , die wat geld in het laatje brengt,...
Sponsoring van één van onze projecten kan !!!
Vrije bijdrage : BE6765283539687 BIC HBKABE22
Bijdrage met reclame op de site vanaf 50€ , reclame doorsturen naar [email protected].
"de hunnegemse vrienden", het is als een kind voor mij want :
Net als bij mijn kinderen , heb ik moeten vechten , overtuigen om het tot stand te brengen .
Net als bij mijn kinderen beleef ik er elke dag plezier aan ,
Net als bij mijn kinderen beleef ik er soms verdriet en heel veel vreugde mee
Net als bij mijn kinderen heb ik er samen met hen de eerste stappen op school gezet .
Net als bij mijn kinderen hebben we moeilijke watertjes door zwommen om ons doel te bereiken
Net als bij mijn kinderen is het mijn eigen vlees en bloed.
Net als mijn kinderen heeft het me gemaakt tot wat ik nu ben.
Net als bij mijn kinderen leer ik er elke dag weer nieuwe mensen mee kennen .
Net als mijn kinderen maakt het van mijn huis soms een zooitje en toch vind ik dat niet erg.
Net als mijn kinderen neemt het al mijn vrije tijd in beslag.
Net als voor mijn kinderen kan ik dromen realiseren.
Net als bij mijn kinderen ben ik fier op wat het geworden is.
En net als voor mijn kinderen zal ik blijven vechten om het verder uit te bouwen , om het te laten groeien.
Want mijn kinderen , kleinkind(eren en de hunnegemse vrienden zijn een stukje van mezelf , waar ik heel fier en trots op ben, het zijn de bouwstenen van mijn lang en gelukkig leven
En...
Wanneer ik er morgen niet meer ben... heb ik één grote wens ...
Dat de hunnegemse vrienden blijven bestaan , wanneer jullie aan me denken ,
zet dan geen bloemen op mijn graf , maar stort een (kleine) bijdrage, via de school met vermelding: de hunnegemse vrienden, om hun projecten te ondersteunen.
rekening nummer: van de hunnegemse vrienden :BE09737022466657, BIC: KREDBEBB of
van de school :BE67652835393687, BIC: HBKABE22 met vermelding de hunnegemse vrienden .
Basisschool Hunnegem heeft mijn hart gestolen, daar worden kinderen als volwaardige mensen aanzien en staat de school open voor heel wat ideeën, er wordt daar echt naar kinderen geluisterd, voor hen gezorgd.
Vele lieve groetjes Conny
De dromen die ik als kind realiseerde hield ook soms heel wat kattenkwaad in. Zo heb ik op school leren sloten veranderen, deuren los te vijzen, om in de klassen binnen te kunnen. Radio's open gevezen omdat ze naar onze zin steeds te stil moest staan,... En vooral het bel gerinkel van onze thuistelefoon uitgeschakeld om er zeker van te zijn dat ze mijn ouders niet op de hoogte brachten van ons kattenkwaad. Toen één van de scholen mijn kattenkwaad ontdekte kreeg ik een fantastische straf : ik moest onder de middag de werkmannen gaan meehelpen om alles te repareren wat de leerlingen kapot maakten , lavabo's ontstoppen , ruiten vervangen , nieuwe lampen plaatsen, kasten maken ,...
Ik kreeg respect voor de school en zag wat wij als leerlingen aanrichtten. Later kreeg ik op die school een praktische cursus elektriciteit aangeboden onder de middag, ik leerde de gevaren kennen, hoe parallel stroom, serie stroom werkte , hoe je een lamp kom doen branden , een bel ,... Op die korte tijd dat ik daar op school was heb ik enorm veel geleerd.
In 1996 heeft mijn oudste kind op 23 maand een zwaar verkeersongeluk meegemaakt , in september 97 startte ze haar school loopbaan in het gewone onderwijs, ondanks heel wat motorische beperkingen , ik bleef op school om haar te begeleiden, aanpassingen die nodig waren te verwezenlijken. Steeds meer ontdekte ik dat andere kinderen en leerkrachten hier en daar wat hulp konden gebruiken, en naarmate mijn oudste dochter zelfstandiger werd zette ik me meer en meer in voor gans de school
Zo ben ik gekomen om mij in te zetten voor scholen, om daar de dromen van kinderen waar te maken, om de leerkrachten, de school bij te staan bij het realiseren van bepaalde plannen. Om zo dat tikkeltje extra te verwezenlijken
Heel wat scholen hebben al van mijn inzet kunnen genieten en kunnen dat nog steeds.
ik zette me in via het oudercomité, de ouderraad of via vrienden die ik er kende.
Sinds 1 september 2012 gaan mijn kinderen naar basisschool Hunnegem , Gasthuisstraat 98 te Geraardsbergen, en probeer ik daar dromen waar te maken. Vanaf dag één ben ben ik lid geworden van de ouderraad . Na een tijdje merkte ik dat de visie van de ouderraad niet strookte met mijn visie : De ouderraad was vooral gefixeerd op inspraak en evalueren van de activiteiten . Terwijl ik wou gaan naar ondersteuning en bijstaan van de leerkrachten , dromen helpen waarmaken , dat tikkeltje extra bieden zonder druk te leggen op de leerkrachten, de school kleurrijk maken, via de noden van de school naar oplossingen helpen zoeken.Zoals ik jaren in SLZ had gedaan. Stilletjes aan werkte ik daar mijn eigen visie uit, begon ik mijn droom te realiseren. Zo zijn "de hunnegemse vrienden", van droom tot realisatie tot leven geroepen.
Al vlug kreeg ik van de kinderen, de leerkrachten en de directie de naam Mama Conny toegewezen, gewoon omdat voor mij, ieder kind telt. De dromen die ik realiseerde begon ik te bundelen , deze website is sindsdien ontstaan , en in maart 2014 echt online gegaan . Tot mei 2014 stond ik alleen in voor de hunnegemse vrienden. Af en toe kwam er me een ouder helpen. Steeds meer ouders vroegen me om er een echte groep van te maken waar ze lid konden van worden. In het begin was ik er nog niet echt klaar voor , maar toen in juli 2014 bij mij het noodlot toesloeg had ik geen keus meer: Er werd uitgezaaide kanker ontdekt, met een prognose van 4 maanden als de therapie niet zou aanslaan, genezen was niet meer mogelijk. In een sneltempo kwamen er overleggen met de directie , schoolbestuur en enkel ouders . In september 2014 zouden we starten als groep . Op 1 september werd onze boot ingehuldigd en ontstond het idee van de kapitein met zijn ( hulp)matrozen . Sindsdien zijn er heel wat (hulp)matrozen bijgekomen. Gelukkig heeft mijn chemo zijn werk gedaan en is mijn prognose verlegd naar enkele jaren, kan ik me nog steeds inzetten voor de school en kan ik de hunnegemse vrienden verder uitbouwen.
Regelmatig krijg ik nu ook aanvragen van ouders, vrienden of leerkrachten buiten de basisschool hunnegem, soms ver over de landgrenzen heen, die een ongeneselijk ziek kind hebben, waarvan het kind een zwaar ongeluk heeft meegemaakt ,... Om met hen een droom te helpen realiseren. Vandaar dat ik nu ook onlangs de site " de hunnegemse vrienden kinderdromen" heb in het leven geroepen. Mijn prioriteit blijft echter uitgaan naar de school die mijn hart gestolen heeft.
Al de projecten , binnen of buiten de school , wil ik kosteloos realiseren. Daarom ben ik genoodzaakt om te rekenen op sponsors, om af en toe een activiteit te organiseren , die wat geld in het laatje brengt,...
Sponsoring van één van onze projecten kan !!!
Vrije bijdrage : BE6765283539687 BIC HBKABE22
Bijdrage met reclame op de site vanaf 50€ , reclame doorsturen naar [email protected].
"de hunnegemse vrienden", het is als een kind voor mij want :
Net als bij mijn kinderen , heb ik moeten vechten , overtuigen om het tot stand te brengen .
Net als bij mijn kinderen beleef ik er elke dag plezier aan ,
Net als bij mijn kinderen beleef ik er soms verdriet en heel veel vreugde mee
Net als bij mijn kinderen heb ik er samen met hen de eerste stappen op school gezet .
Net als bij mijn kinderen hebben we moeilijke watertjes door zwommen om ons doel te bereiken
Net als bij mijn kinderen is het mijn eigen vlees en bloed.
Net als mijn kinderen heeft het me gemaakt tot wat ik nu ben.
Net als bij mijn kinderen leer ik er elke dag weer nieuwe mensen mee kennen .
Net als mijn kinderen maakt het van mijn huis soms een zooitje en toch vind ik dat niet erg.
Net als mijn kinderen neemt het al mijn vrije tijd in beslag.
Net als voor mijn kinderen kan ik dromen realiseren.
Net als bij mijn kinderen ben ik fier op wat het geworden is.
En net als voor mijn kinderen zal ik blijven vechten om het verder uit te bouwen , om het te laten groeien.
Want mijn kinderen , kleinkind(eren en de hunnegemse vrienden zijn een stukje van mezelf , waar ik heel fier en trots op ben, het zijn de bouwstenen van mijn lang en gelukkig leven
En...
Wanneer ik er morgen niet meer ben... heb ik één grote wens ...
Dat de hunnegemse vrienden blijven bestaan , wanneer jullie aan me denken ,
zet dan geen bloemen op mijn graf , maar stort een (kleine) bijdrage, via de school met vermelding: de hunnegemse vrienden, om hun projecten te ondersteunen.
rekening nummer: van de hunnegemse vrienden :BE09737022466657, BIC: KREDBEBB of
van de school :BE67652835393687, BIC: HBKABE22 met vermelding de hunnegemse vrienden .
Basisschool Hunnegem heeft mijn hart gestolen, daar worden kinderen als volwaardige mensen aanzien en staat de school open voor heel wat ideeën, er wordt daar echt naar kinderen geluisterd, voor hen gezorgd.
Vele lieve groetjes Conny